Hikmet Timur Yazdı: EY DÜNYA, DENGESİZLİĞİN BİZE REVA MI?

Ne yaz gibi yazını, Ne kış gibi kışını… ne de doğru dürüst alın yazını bıraktık Dünya. Bitirdik seni gelecek nesillere inat. Bizimle gideceksin Dünya… Bizimle biteceksin… Bizler düşünmedik yarınları, bizler düşünmedik sonradan gelecek insanları…

Senin, sera gazları ile yaşadığını, çevresel atıklarla beslendiğini ve bunlar yetmiyormuş gibi bir yanda siyonizmin beton duvarları, bir yanda çaresizliğin dumanı için heveslendiğini söylediler bize! Hepsini fazlası ile yaptık, yalan mı?

Peki, ne oldu sana? Niye bozuluyorsun bize? Niye sinirleniyorsun, niye ateşin yükseliyor böyle hesapsızca? Bak, kendi kendine ateşlenip, bizim yüzyıllardır kaya gibi duran buzullarımızı eritiyorsun. Senin bu sinirin sadece doğal felaket olarak mı çıkıyor sanırsın, yoksa bize ayna mı tutuyorsun?

Yok, yere sinirleniyor bilmem nereleri sekiz şiddetinde sallıyorsun. Hiç anlamadığımız şekilde yüreğin kabarıyor, sahilleri tusunamilerle dövüyorsun. Yetmedi mi? Niye durmadan bir köşede yangın çıkarıyorsun; hem de öyle bir yangın ki, yakıtı masumların kemikleri!

Bir tarafta Gazze’de masum canlar enkaz altında, diğer tarafta sel, yangın… Söyler misin ne oluyor sana Dünya? Daha fazla mı kimyasal atık, sera gazı, egzoz gazı istiyorsun! Yoksa daha fazla mı ambargo, abluka, açlık ve enkaz yığını istiyorsun! Söyle bize verelim… Bizde çok var onlardan! Hâlâ Filistin’in taşlarını bile kendinin sanan bir zulmün var senin!

Önceden ateşinle yaktığın yerleri dondurup, soğuğunla titrettiğin yerleri yakıyorsun… Yahu sen ne yapmaya çalışıyorsun be Dünya…

Hani eskiden huyunu, suyunu bilirdik senin. Taa ilkokulda tanıştırmışlardı bizi seninle… Bu dünyanın dört mevsimi vardır demişlerdi… Ya şimdi?

Böyle olmuyor dünya bunu bilesin! Bize ezber bozduruyorsun… beynimizi allak bullak ediyorsun… göçmen kuşların yollarını karıştırıyorsun… çiçeklerin, ağaçların feleğini şaşırtıyorsun… Artık ne zaman kış gelecek, ne zaman bahar; ne zaman sığınma kampı yıkılacak, ne zaman uluslararası yardım kapıları kapanacak, belli değil! Bize reva mı bu dünya… bu bize yapılır mı?

Anlaşılan senin psikolojin bozuldu! Sakın, bana yaptığınız kıyımlar, Gazze’ye uyguladığınız insanlık dışı zulüm yüzünden depresyondayım deme! Asıl biz depresyondayız senin dengesizliğin yüzünden! Niye depresyona girmeyelim ki?

Eskiden, beyaz pamuklara bürünür, gelinlik giyerdin… Şimdi ise bembeyaz kar bekleyen çocuklar yerine, Gazze’de bombalarla, açlıkla, susuzlukla üzerleri kefenlenen çocukların haberlerini görüyoruz. O temiz duygularımızı, o beyaz vicdanımızı kaybettik.

Bütün bunlardan bizleri mahrum bırakır veya olmadık zamanlarda, Gazze gibi dar bir coğrafyada, olmadık ölümleri ve kıyımları yaşatırsan bize… İşte böyle olur dünya! Sen gel de depresyona girme dünya… Yoksa son günlerde çok söylendiği gibi ‘sen bu zulmü durduramayan insanlığı beğenmiyor musun!’ dünya…

Biz ne yaptık sana? Biz seni beğeniyoruz ama eski halinle… Söz… Biz senin istediklerini vermeye devam edeceğiz! Sera gazlarını alabilirsin istediğin kadar, kimyasal atıklarımızı da, İsrail’in kullandığı fosfor bombalarını da! Yeter ki sen geri dön… Güneşinle, kışınla, baharınla, kuşunla… Ve lütfen o ateş hattındaki insanların da değil; o masumların hakkını yiyenlerin dengesini boz!

Unutma dünya… İki dengesizden bir denge çıkmaz! Affet bizi dünya… ya da affedecek kimse kalmadan biz seni affedelim! Yoksa biz bu mektubu Gazze’deki enkazdan yükselen bir dumanla mı okuduk?