gazeteci, yazar
HAKKINDA YAZILANLAR
Altan’ın Köyceğiz’i
Türkiye 16 Temmuz 2001
“Benim çağım değil 21. yüzyıl. Siz benim yaşıma yaklaştığınız zaman kaç dil birden kullanacak yeryüzünün bu megopollerinde yani. Yalnız Türkiye’nin olması artık mümkün değil yeryüzünün, yeryüzünün Fransa’nın da, Paris olması mümkün değil. Bütün dünya, herkesin olmaya başlayan bir yerden geçeceksiniz...” (Altanlar Meydanda, Ali Kırca, Birey Yay.)
Yeni binyılın kendi çağı olmadığını söylerken, inceden inceye, yeni dünyaya ayak uyduramayanları ‘ti’ye alıyor Çetin Altan. Öyle ki, yarım asırdan bu yana oynattığı kalemiyle, dün olduğu gibi bugün de isabetli tesbitleri, irkiltici üslubu ve bilgisiyle, yarına hazırlanan insanlarımıza yol gösteriyor. Kaybettiklerimizin neden iyice bizden uzaklaştığı, kazanmamız gerekenlerin niye elimize geçmediği gibi çok bilinmeyenli denklemlerle uğraşıyor.
Türkçe sihirbazı
Yaşayan Türkçe’yi en iyi kullanan yazarlardan biri olan Çetin Altan, bugün 75 yaşında... Kaleminin ve beyninin kıvraklığı hâlâ yerinde. Öyle ki, günlük siyasi sorunlara çözüm getirirken, ya da toplumsal geri kalmışlığımızı anlatırken, ya da kültür-sanat gerçeğine bakışımızı yorumlarken, hep o bildik üslubunu kullanıyor. Biraz rahatsız edici de olsa kendi gerçeklerini söylüyor yıllardır.
Ünlü yazar, bugünlerde piyasaya sunulan güzel bir kitapla gündemde. “İyi ki Şu Köyceğiz Var”la (İnkılap Yayınları) ilk defa farklı bir çalışmaya imza atan Altan, kendisi gibi yazar olan eşi Solmaz Kamuran’ın teşvikiyle olacak, Köyceğiz’i sunuyor okuyucularına; hem de bir şiir tadında. Petra Beck ile Solmaz Hanım’ın fotoğrafları eşliğinde, ülkemizin en güzel köşelerinden birini anlatan kitap, keyifli bir dil yolculuğuna çıkarıyor okuyucusunu. Yormadan ve ilk defa başımıza hiçbir şeyi kakmadan, öteki Çetin Altan’ı anlatıyor yazar.
75. yıl armağanı
“Köyceğiz’in insanları, esnafı, zanaatçıları gülecen dost bakışlı ve saat disiplini dışında gerilimsiz, sevimli... Köyceğiz... Dalyan... Yuvarlakçay... Gökova... Marmaris... Alabalık, kuzu tandır, mantar pane, soğuk karpuz... İyi oldu oralarda iki gün dolandığım... Haa.. Evet.. Ankara’da çete savaşları...”
Bu minval üzere devam ediyor kitap. Biraz güldürerek ve ‘dokundurarak’ biraz da...
Ege’nin en güzel ve en mütevazı kasabası olan Köyceğiz’e sevdalı biri Çetin Altan. Yazılarıyla şenlendirdiği Köyceğiz’in doğal güzelliklerini, zenginliklerini, insanlarının sevinç ve hüzünlerini anlatıyor kitabında...
Usta yazarın 75. yaşına armağan ettiği kitabı okurken, İsviçre’de yayımlanan Finans Tidningen Dergisi yazarlarından Kot Svensson’un şu sözleri geldi aklıma: “Tıpkı Kafka gibi Altan da yolsuzluğun ve keyficiliğin, absürd ve ezilen ve hem günümüzün hem de dünün Türkiyesi olan bir dünyayı kara ve acı bir hümorla anlatabilmektedir. Bu güç ve beceri sadece gerçekten büyük olan yazarlara özgüdür.”
Avukat da ‘yazar’
Çetin Altan, 21 Haziran 1927 İstanbul doğumlu. A.Ü. Hukuk Fakültesi’ni bitirdi. Şiir ve küçük yazılarla basın dünyasına girdi. Yeni Adam, Çınaraltı, İstanbul dergilerinde yayınlanan denemelerini “Üçüncü Mevki”de (1946) topladı.
Ankara Ulus’ta çalıştı. Milliyet’e geçti ve sırasıyla Akşam, Politika, Hürriyet, Güneş gazetelerinde yazdı. 1965-69 yıllarında milletvekilliği yaptı. Sabah gazetesindeki köşesinde yazı hayatını sürdürüyor. Kitapları Fransa, Güney Amerika, Romanya, Yunanistan, İspanya’da yayımlandı.
Eserlerinden bazıları: Aşk, Sanat ve Servet, Bir Avuç Gökyüzü, Atatürk’ün Sosyal Görüşleri, Büyük Gözaltı, Kopuk Kopuk, Kullar ve Sultanlar, Nar Çekirdekleri, Tarihin Saklanan Yüzü, Zurnada Peşrev Olmaz..