SIRAÇ DURSUN Yazdı: Faturalar Uçtu, Halk Çilede! Cep Telefonu Artık Lüks Değil, Mecburiyet!

Cep telefonu artık herkesin hayatının merkezinde. Eskiden bir iletişim aracıydı, şimdi neredeyse yaşamın kendisi. Öğrenci dersine oradan giriyor, işçi mesaisine oradan yetişiyor, esnaf satışını oradan yapıyor, memur yazışmasını oradan yürütüyor. Artık su gibi, ekmek gibi bir ihtiyaç haline geldi. Ancak gelin görün ki bu kadar temel bir ihtiyaç, bugün halkın cebini yakıyor! Operatörlerin sürekli artan tarifeleri, vatandaşı adeta nefessiz bırakıyor. Artık insanlar “faturam mı ödeyeyim, mutfak mı döndüreyim?” noktasına geldi.

Her ay yeni bir zam, yeni bir tarife. Sanki üç büyük operatör el birliğiyle halkı soyuyor. Turkcell, Vodafone, Türk Telekom… Üçü de adeta tek ses olmuş: zam, zam, zam! Üstelik kimse nedenini sormuyor, açıklamıyor. Aynı hizmet, aynı kalite, ama fiyatlar üç katına çıkmış. Bu mudur serbest piyasa? Bu mudur rekabet? Herkes kendi kafasına göre rakam belirliyor, devletin denetim mekanizmaları ise suskun. Rekabet Kurumu’nun, Bilgi Teknolojileri Kurumu’nun artık bu işe el atması gerekiyor. Çünkü bu tablo artık ticari değil, toplumsal bir sömürü haline geldi.

Bir de internet meselesi var ki, başlı başına ayrı bir facia. Artık çocukların ödevleri bile WhatsApp’tan geliyor, üniversite öğrencisi ders notlarını internetten indiriyor, memur yazışmalarını çevrimiçi yapıyor. Ama internet paketleri öyle pahalı hale geldi ki, birçok aile çocuklarının eğitimine yetemiyor. 10 GB’lık paketler neredeyse asgari ücretin onda birine dayanmış durumda. Evinde üç dört hat olan bir aile, ay sonunda sadece telefona çalışır hale geldi. Bu mudur dijital çağın refahı? Halk teknolojiyle ilerleyeceğine, faturalarla eziliyor.

Artık bu gidişata dur denmeli. Cep telefonu kullanmak lüks değil, mecburiyet. Bu kadar temel bir ihtiyaç bu kadar pahalı olamaz! Devletin görevi sadece seyretmek değil, vatandaşı korumaktır. Tarifelere sınır getirilmeli, firmalar keyfine göre fiyat belirleyememeli. Üç büyük operatörün keyfi zenginliği değil, halkın yaşam hakkı esas alınmalı. Çünkü bu ülkenin temizlik işçisi de, öğretmeni de, esnafı da, öğrencisi de aynı cümleyi kuruyor: “Yeter artık, faturalar belimizi büktü!”